Ji Federico Garcia Lorca yê Kurdistanê Şairê Kurd î Lekî Qasim Erjeng
Heke tu werî,
firendaya canê min ê baskan veke
li ber peravên lûtkeyên herî bilind,
Hekena, hemû metirsiyên îsal, dê pêxasî destê hev bigrin
Dibe ku tu werî jî
Min îro dara berûyê dît
Berûstanê destek livand
Dibe ku bizanî mirov ji deryayê kûrtir e
û ez tu caran rayên destên me nabirim
Ji bîra xwe nabim ku diya min digot:
Me ji xwe re kiriye adet ku bi hevre bibin roj
Ji Farsî: Muhsîn Ozdemîr
شعربه زبان شیرین کوردی لکی با ترجمه فارسی از استاد قاسم ارژنگ فدریکو گارسیا لورکای کوردستان
با ترجمه :
ئه ر باین
مه لی گیانم بال مه گرییه سه ر به رزترین یال
. .وه ر نه ، گشتی داوللی ئمسال پا په تی مه که ن
. ده س یه کا مه گرن هایتیر یش باین
ئمروو دار به لوی دی ، بلویسان ،ده س هیز داتی .
هایتیر بزانی ئنسان ، بی بن تر ئه ژ ده یاس.
منیش هه را هه ر ، ره زمی ده سما نمویرما .
ئه ژ ویرا نمه چوو که داوه م ، وتی :
هوکاره یم ته ک یه کا موینمنه هویر . .
ئه رژه نگ
اگر بیایی ، پرنده جانم پر می گشاید بر فراز بلندترین چکاد
وگرنه ، تمام مترسکهای امسال ، پا برهنه دست هم میگیرند
شاید هم بیایی
امروز درخت بلوط را دیدم
بلوطستان دستی تکان داد
شای بدانی که انسان عمیق تر از دریاست
ومن هرگز رگ دستمان را نمی برم
از یاد هم نمی برم که مادرم گفت :
ما عادت داریم با هم آفتاب شویم
فرهنگ : داول = مترسک / هایتیر = شاید /دار به لوی = درخت بلوط / هه را هه ر = هرگز = همیشه /نمویرم = نمی برم / داوه م = مادرم / هوکاره = عادت /هویر = آفتاب
